1. Ἤδη ὥρα οἴκαδε εὐθὺς ἐπανιέναι ἐστίν, οὐδὲ θεᾶσθαι τὰς .
2. Τοὺς γεωργοὺς ἀφικνεῖσθαι εἰς τὴν οἰκίαν τῆς νυκτός.
3. Ὁ μὲν γὰρ Ξανθίας ἔτι καθεύδει, οἱ δὲ βόες πεινῶσιν.
4. Ἐν τῇ ὁδῷ ἄνθρωποί τινες ἀλλήλοις ποιοῦνται, καὶ τινὰ νεανίαν τύπτουσιν.
5. Τῷ Φιλίππῳ τῶν ἀνθρώπων τις: «Μὴ » — καὶ τύπτει αὐτόν».
6. Ἐπεὶ ἡ μήτηρ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ τὸ ὕδωρ, ὁ Φίλιππος δι’ὀλίγου πάλιν καὶ (<> ἀκίνητος μένει), ἀλλ’ οὐδὲν ὀρᾷ, τυφλὸς ὤν.