1. Ὁ Δικαιόπολις ἐν τῷ ἀγρῷ.
2. Ὁ Ξανθίας οὐ πονεῖ πάρεστιν ὁ Δικαιόπολις.
3. Ὁ Δικαιόπολις τὸν Ξανθίᾱν· « δεῦρο, ὦ Ξανθία· εἶ, οὐ γὰρ πονεῖς. Ὠ Ξανθία, κάθευδε, ἀλλὰ πόνει. Ἐν τῷ οἴκῳ τὸ ἐστιν· φέρε αὐτὸ ἐκ τοῦ οἴκου.»
4. Ὁ Ξανθίᾱς τὸ ἄροτρον καὶ αὐτὸ βραδέως φέρει ἐκ τοῦ οἴκου.
5. Ὁ Δικαιόπολις τοὺς βοῦς.
6. Ὁ μὲν (= ὁ Ξανθίας) βαδίζει πρὸς τὸν ἀγρόν· οὐ , βραδέως γὰρ βαδίζει.
7. Ὁ δὲ Δικαιόπολις πρὸς τὸν δοῦλον λέγει· «Διὰ οὐ σπεύδεις; τί ;»
8. Ὁ δὲ δοῦλος· «Μὴ χαλεπὸς , ὦ . Μάλα γὰρ κάμνω. μὲν φιλεῖς τὸν ἀγρόν, δὲ δοῦλός εἰμι, τὸν οὖν ἀγρὸν οὐ φιλῶ.»
9. Τῇ ὁ αὐτουργὸς ἐκ τοῦ οἴκου.
10. Ὁ αὐτουργὸς τοὺς λίθους ἐκ τοῦ ἀγροῦ φέρει, τοὺς βοῦς ἐλαύνει.
11. Νῦν δὲ ὁ δοῦλος , οὐκέτι γὰρ ἀργός ἐστιν.