1. Ὁ αὐτουργὸς τοὺς βοῦς εἰς τὸν ἀγρόν.
2. Ἔπειτα ἄγει τοὺς βοῦς ὑπὸ τὸ , καὶ τὸ ἄροτρον .
3. Λαμβάνει τὸ , οἱ γὰρ βόες οὐκέτι τὸ ἄροτρον.
4. Ὁ Δικαιόπολις τοὺς βοῦς , καὶ οἱ βόες τὸν ἀγρόν.
5. «Ὠ Δήμητερ, ἴσθι, πλήθῡνε τὸ .»
6. «Ὠ βόες, τὸ ἄροτρον καὶ τὸν ἀγρόν.»
7. Ὁ Ξανθίας οὐκ (= ὄπισθεν βαδίζει) ἀλλὰ .
8. Ὁ δὲ Δικαιόπολις βλέπει τὸν δοῦλον, λαμβάνει καὶ τὸν δοῦλον .
9. «Ὠ δοῦλε, πόνει καὶ συλλάμβανε.»
10. «Ὠ δέσποτα, διὰ τί χαλεπὸς εἴ;»
11. Τέλος δὲ ὁ μὲν αὐτουργὸς (= βαδίζει) πρὸς τὸν οἴκον, ὁ δὲ δοῦλος ὑπὸ τῷ δένδρῳ καθεύδει· σκιὰν γὰρ τὸ δένδρον.
12. Ὁ αὐτουργὸς ἐν τῷ οἴκῳ ἡσυχάζει πονεῖ.