1. Οἱ μὲν βόες ἕλκ- τὸ ἄροτρον· ὁ δὲ Δικαιόπολις, «ὦ βό-,» φησίν, «σπεύδ-, διὰ τί μέν-;»
Μέγας δὲ λίθος ἐμποδίζ- τὸ ἄροτρον.
2. Ὁ Δικαιόπολις καλ- τὸν δοῦλ-, καί, «διὰ τί οὐ συλλαμβάν-;» φησίν· «μὴ μέν-, ἀλλ᾽ αἶρ- τὸν λίθον.»
3. Ὅ τε δεσπότης καὶ ὁ δοῦλος αἴρ- τὸν λίθον καὶ ἐκφέρ- αὐτὸν ἐκ ἀγρ-. Τέλος δὲ δυνατόν ἐστιν ἐλαύν- τοὺς βοῦς.
4. Ὅ τε αὐτουργὸς καὶ ὁ δοῦλος μάλα πον-· τέλος δὲ τοὺς βοῦς κεντ-, καὶ μάλα κάμν-.
5. Ἄπὸ οἴκ- βαίνει Φίλιππος, ὁ τοῦ Δικαιοπόλιδος υἱός· ὁ γὰρ Δικαιόπολις πατ- ἐστιν τοῦ Φιλίππου. Ὁ δὲ υἱὸς ἄοκνός ἐστιν, βλέπει γὰρ πρὸς τὸν πατ- καὶ λέγει· «Ὦ πάτ-, διὰ τί καл-;»
6. Ὁ δὲ Δικαιόπολις· «Ὦ πα-, ὦ Ξανθία, συλλαμβάν-, μέλλω γὰρ αὖθις ἀροтρεύ- τὸν ἀγ ρόν.»