1. Ἐπεὶ οἱ καρποὶ τῶν δένδρων πίπτουσιν, ὁ γεωργὸς αὐτοὺς συλλέγει.
2. Ἐπεὶ ὁ Φίλιππος ἐπὶ τῷ δένδρῳ ἐστίν, ἐξαίφνης καὶ πίπτει πρὸς τὴν γῆν.
3. Ὁ παῖς μένει, καὶ μέγας τὸν πατέρα λαμβάνει.
4. (= μάλα σπεύδει) ὁ πατὴρ καί, «διὰ τί μένεις ἐκεῖ;» φησίν, «τί ;»
5. Ὁ Δικαιόπολις τρέχει καὶ Μυρρίνην καλεῖ. Ἡ δὲ Μυρρίνη τοῦ Φιλίππου ἐστίν.
6. Ἡ Μυρρίνη τῷ υἱῷ· «Τί οὐκ ἐπαίρεις , ὦ Φίλιππε;»
7. Ὁ παῖς οὐκ ἐπαίρει ἑαυτόν, ἀλλὰ .
8. Ἡ μήτηρ· « καλῶς ἔχεις, ὦ Φίλιππε;» Ὁ δὲ Φίλιππος· «, ὦ μῆτερ, καλῶς ἔχω.»
9. Ὁ τε Φίλιππος καὶ ἡ μήτηρ οἴκαδε βαδίζουσιν, γάρ ἐστι δειπνεῖν καὶ ἡσυχάζειν.