|
τοῦ ὁ τε Φίλιππος καὶ ὁ Δικαιόπολις ἐν τοῖς ἀγροῖς πονοῦσιν· ὁ μὲν γὰρ Φίλιππος παρέχει τοῖς καὶ ἀμέλγει αὐτά· τὰ γὰρ πρόβατα ἐν τῷ ἐστίν. Ὁ δὲ Δικαιόπολις τὰς ἐλαίας καὶ ἔλαιον ποιεῖ. Τέλος δὲ ὁ Δικαιόπολις μάλα κάμνει καὶ οὐκ πονεῖν. Ἡ οὖν τὸν καλεῖ καί, «ἔπαιρε σεαυτόν, ὦ ,» φησίν· «ὁ γὰρ ἥλιος , ἡ δὲ καὶ ἐγὼ βαδίζειν πρὸς τὴν .» Ὁ δὲ Δικαιόπολις λέγει· 'Μὴ χαλεπὴ ἴσθι, ὦ · μάλα γὰρ κάμνω καὶ ἐθέλω καθεύδειν.» Ἡ οὖν Μυρρίνη καὶ ἡ Μέλιττα πρὸς τὴν κρήνην βαδίζουσιν (ἡ Μέλιττα θυγάτηρ ἐστίν, μάλα καλή). Ἡ τε οὖν μήτηρ καὶ ἡ θυγάτηρ τὰς φέρουσιν· μεγάλαί δ’εἰσὶν αἱ ὑδρίαι, οὐ δυνατὸν ἐστι σπεύδειν. Ἡ οὖν Μυρρίνη καὶ ἡ Μέλιττα τὴν . Ἡ δὲ κώμη οὐ μεγάλη ἐστίν. Ἡ δὲ Μυρρίνη τε καὶ ἡ Μέλιττα τὴν οὐκ ἀγνοοῦσιν. Πολλοὶ ἤδη ἄνθρωποι ἐν ταῖς ὁδοῖς εἰσίν· οἱ γὰρ γεωργοὶ ἀπὸ τῆς κώμης πρὸς τοὺς ἀγροὺς σπεύδουσι τῶν δούλων. Ἐν δὲ τῇ κώμῃ τὰ καὶ αἱ μένουσιν. Αἱ δὲ αἱ ἐν τῇ κώμῃ οὐ μεγάλαι εἰσίν, δὲ ἱκαναί. οἱ γεωργοὶ τὰς οἰκίας φιλοῦσιν, καὶ μάλα χαίρουσιν ἔπει μετὰ τὰ ἐκ τῶν ἀγρῶν οἴκαδε . |
|