1. Ὁ μὲν παῖς ἥκει εἰς τὴν ὁδόν, ὁ δὲ πάππος καὶ ἄλλοι ἄνθρωποι ἀκολουθοῦσιν.
2. Ἐν δὲ τούτῳ ἐν τῷ αὐλίῳ τὰ πρόβατα (= θόρυβον) ποιεῖ· λύκος γὰρ πάρεστιν.
3. Σπεύδουσιν οὖν πρὸς τὸ αὔλιον· γιγνώσκειν γὰρ τί πάσχει τὰ πρόβατα.
4. Ὁ μὲν κύων ἥκει, καὶ (< ἄγριος) ὑλακτεῖ καὶ ὁρμᾷ ἐπὶ τὸν λύκον, ὁ δὲ λύκος καὶ ἀποφεύγει.
5. Ὁ μὲν κύων τὸν λύκον λαμβάνει (= δάκνει).
6. Ἐν ᾦ ὁ κύων κατέχει τὸν λύκον, ὁ δὲ παῖς λίθῳ αὐτόν, ἔπειτα λαμβάνει καὶ αὐτὸν τύπτει.
7. Ὁ δὲ λύκος , καὶ πρὸς τὴν γῆν .
8. Ἐνταῦθα ὁ πάππος ἥκει, καὶ ὁρᾷ τὸν λύκον ἐπὶ τῇ γῇ κείμενον (= лежащего).
Ὁ οὖν πάππος μάλα , καὶ τῷ Φιλίππῳ, « , ὦ παῖ,» φησίν· «ἀνδρεῖος εἴ·» καὶ πρὸς τὸν κύνα· «Σὺ δέ, ὦ Ἄργε, κύων (οὐ κακός) εἴ.»
9. Ἡ Μυῤῥίνη ἐν τῷ οἴκῳ ἀγνοεῖ τί ποιοῦσιν· ἐπεὶ δὲ γιγνώσκει , θαυμάζει καὶ λέγει· «Ἀρ' λέγετε;»
10. Ἐπεὶ ἡ Μυῤῥίνη λέγει ὅτι ὁ Φίλιππος ἀπέκτονε (= убил) τὸν λύκον, οἱ παῖδες ἀκούειν .