1. Ἐπεί γίγνεται, ὁ Δικαιόπολις εἰς τὴν εἰσέρχεται.
2. Εὑρίσκει (= ἐν τῇ αὐλῇ) τὴν τε γυναῖκα καὶ τὴν Μέλιτταν.
3. Αἱ δὲ (= λαλοῦσιν) περὶ τῆς ἑορτῆς, ἐν ᾧ ὑφαίνουσιν.
4. Ἐπεί τὸν ἄνδρα ὀρᾷ, ἡ γυνὴ οὐκέτι τὸν πέπλον , ἀλλὰ τῷ ἀνδρὶ ὅπως ὁ υἱὸς τὸν λύκον ἀπέκτονεν (= убил).
5. Ὁ πατὴρ τὸν (< λύκος + [ἀπο-]κτείνω) τιμᾶν βούλεται.
6. Ἡ γυνὴ λέγει: «Ὁ Φίλιππος τὴν ἑορτὴν βούλεται, οἱ Ἀθηναῖοι τοὺς χοροὺς καὶ τοὺς ποιοῦνται. Ὦ ἄνερ, ἄρ’ οὐκ ἐθέλεις ἡμᾶς ἄγειν;»
7. Ὁ δ’ ἀποκρίνεται: «Ἀλλ’ (<> δυνατόν) ἐστιν, ὦ γύναι: εἰ γὰρ παυόμεθα ἐργαζόμενοι, τὸν μέλλομεν πάσχειν· γὰρ οὐκ ἐσμεν.»
8. Τῷ ἔργῳ οἱ ἄνδρες, λέγει ὁ , γίγνονται .
9. « οὖν ὥσπερ βούλεσθε, ἀλλὰ τοῦ ἡμετέρου κακοῦ αἴτιος (= ἐγώ) οὐκ εἰμι.