1. Ὅτε εἰς τὴν πόλιν ἀφικνοῦνται, ἐν τινι καθιζόμενοι ἀναπαύονται.
2. τις προσχωρεῖ διὰ τοῦ ὁμίλου, καὶ βοῶν τὰ .
3. Οἱ παῖδες μάλα (= ἐσθίειν βούλονται)· ὁ οὖν πατὴρ προσχωρεῖ τῷ ἀλλαντοπώλῃ καὶ τοὺς ἀλλᾶντας.
4. Οἱ παῖδες ἐσθίουσι τοὺς ἀλλάντας καὶ τὸν οἶνον.
5. Οἱ παῖδες τὰ διαπερῶντες τὸν Παρθενῶνα θεῶνται, τὸ τῆς Ἀθηνᾶς .
6. Ἐναντίαν ὁρῶσι τὴν τῆς Ἀθηνᾶς , μεγίστην οὖσαν.
7. Ἡ εἰκὼν φέρει τὸ τῇ δεξιᾷ· ἐνόπλιος γάρ ἐστιν.
8. Ὁ πατὴρ ἡγούμενος (<> ὄπισθεν) τοῖς παισὶν εἰσέρχεται εἰς τὸ ἱερόν, (= μάλιστα καλὸν) ὄν.
9. Οἱ παῖδες θαυμάζουσι πάντα τὰ (= τὰς εἰκόνας) ἅ τὸ ἱερὸν (= καλὸν ποιοῦσιν).
10. Πάντα ἐστιν· πολὺς γὰρ σκότος εἴσω ἐστίν.
11. Ἀλλὰ ἐν τῷ σκότῳ χρυσῷ ἡ τῆς θεᾶς εἰκών· οἱ δὲ παῖδες ἐν μὲν τῇ δεξιᾷ αὐτῆς ὁρῶσιν, ἐν δὲ τῇ ἀριστερᾷ τὴν .
12. Ὁ οὖν Φίλιππος τὰς χεῖρας εὔχεται τῇ θεᾷ Παρθένῳ, Διὸς παιδί, (< πόλις + ἔχω).
13. Οἱ παῖδες ἐπανέρχονται πρὸς τοὺς (= πρὸς τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα), ἐν ᾧ πάντες βουλόμενοι ἰέναι εἰς τὸ τέμενος.
14. Ὁ πάππος (= ἀγανακτεῖ), καὶ βούλεται θεάσθαι τὴν .